کلمه ارتودنسی (یا ارتودونسی) معادل فارسی لغت لاتین “Orthodontics” است و یکی از اولین و مهمترین رشته های تخصصی دندانپزشکی می باشد.این کلمه از دو بخش تشکیل شده است: "ارتو" (Ortho) به معنای راست یا ردیف کردن و "دونت" (dont) که به معنای دندان که ترجمه آن "ردیف کردن دندان" است. مهد این دانش نیز مانند بسیاری از علوم دیگر در آمریکاست. پیشگامان این رشته تخصصی یعنی اولین متخصصان ارتودنسی مانند " اِدوارد اَنگِل" و "نورمن ویلیام کینگزلی" هر دو آمریکایی بودند و بیش از یک قرن قبل این رشته را در دندانپزشکی پایه گذاری کردند.امروزه متخصص ارتودنسی به شخصی اطلاق می گردد که پس از طی کردن دوره دندانپزشکی عمومی (حدود 6 سال) بتواند دوره تخصصی ارتودنسی را که آن هم حدود 4-3 سال است با موفقیت طی کند و مهارتهای علمی و عملی لازم را کسب نماید. هدف اصلی تخصص ارتودنسی مرتب کردن دندان های نامنظم و اصلاح مشکلات اسکلتی و فکی بیمار است.بهترین سن برای آغاز درمان ارتودنسی دوره نوجوانی است ولی با توجه به نوع و شدت مشکل دندانی یا فکی می تواند درمان زودتر یا دیرتر صورت پذیرد. دو نوع کلی درمان های ارتودنسی، ارتودنسی ثابت و متحرک است. در ارتودنسی ثابت، دستگاه های ارتودنسی به دندان ها متصل شده و در نتیجه بیمار نمی تواند آنها را از دهان خود خارج کند، ولی در ارتودنسی متحرک بیمار می تواند دستگاه را از روی دندان های خود بردارد. البته برداشتن دستگاه محدود به زمان های کوتاهی در طول شبانه روز مثلا هنگام غذا خوردن یا مسواک زدن است. بر خلاف تصور عموم، درمان ارتودنسی محدود به دوره سنی خاصی نیست و در تمام طول عمر افراد قابل انجام است، هرچند زمان طلایی درمان ارتودنسی در دوره نوجوانی است.به این دلیل به والدین توصیه می شود معاینه تخصصی ارتودنسی را برای فرزندان نوجوان خود در نظر داشته باشند.